biała bluzeczka oraz lipcowy misz-masz

Nie wiem jak to się stało, ale w lipcu nie opublikowałam ani jednego posta!

Dlatego dziś będzie post zbiorczy - zlepek fotek Instagramowych (tak, ostatnio tam bywam częściej niż na blogu - dla zainteresowanych <klik> ;). 

Ale zacznę od białej bluzeczki, która jest prosta, robiona bezszwowo od góry, bez żadnego wzoru.

Powstała z 200 g włóczki zalegającej w szafie (Jest! w końcu mogę coś zgłosić do akcji WZW! :)), pisałam o niej 2 lata temu <klik>. Robiona na drutach 4,5.

Uwielbiam ją!

A teraz kilka lipcowych fotek:

I sweterek, zupełnie nieplanowany, nad którym obecnie pracuję:)

 Miłego dnia!

post ostatkowy, czyli ostatni zaległy sweterek i ostatni zachód słońca;)

Czas pokazać ostatni ze sweterków, który powstał jeszcze ubiegły roku.
Lekki, prosty, z subtelną ozdobą, delikatnie moherkowy, z włóczki z odzysku. A co namęczyłam się przy pruciu!! I to nie wina włóczki, a skomplikowanego wzoru, z którego był zrobiony poprzedni udzierg.
Grunt, że było warto, bo efekt końcowy bardzo mi odpowiada:)

 

 

I zachód słońca.
Ostatni:)
Przez ostatni rok śledziłam jak słoneczko wędruje za moimi oknami.
Teraz już dobrze znam jego drogę, wiem, w jakim miesiącu w którym miejscu na horyzoncie się pojawi, a w którym schowa. Dlatego czas przerwać tradycję kończenia postów widokiem z moich okien:)

Taki to ostatkowy wpis powstał...
Teraz będą nowości. Mam już wydziergane dwie nowe rzeczy: bluzeczkę i sweterek... tylko niech ja jeszcze zdjęcia zrobię...;)

Miłego weekendu:)

ciepły, wełeniany, koralowy

Ok, to czas na spełnienie obietnicy związanej z pokazaniem zaległych sweterków:)

Zaczynam od końca, czyli pracy najmłodszej. Gdzieś w okolicach początku grudnia z drutów zeskoczył koralowy, ciepły pulower:)

Sweter powstał z włóczki, którą dostałam w prezencie od Asi. Jest to ręcznie farbowana wełenka. Motki leżały w szafie prawie rok, robiłam do nich kilka podejść, jednak nie miałam pomysłu co to z niej wydziergać.

W końcu nawlokłam włóczkę na tył i zrobiłam na gładko, a przód to podwójny ryż i warkoczyki.

Robiony tradycyjnie, z podkrojem pod pachami, zszywany, jedynie główkę rękawów wrabiałam od góry.

Zdjęcia autorstwa Rafała <klik>.  Jestem nimi zachwycona:) 

I tradycyjny widoczek z mojego okna - słońce teraz zachodzi tam gdzie w oddali majaczą żurawie. Już nie mogę doczekać się aż wróci w okolice kościelnej wieży :)

Miłego dnia:)

PS. Podkarpackim dziewiarkom przypominam o sobotnim połówkowym spotkaniu! Cukiernia wiedeńska, godz.16.00 :)

Do zobaczenia:)

rekinek i leśny mech, czyli spokoju ciąg dalszy:)

czerwiec zakończył się zupełnie inaczej niż się rozpoczął.
przede wszystkim zapanował spokój:)
kremowy sweterek ładnie przyrasta, w między czasie powstał kolejny wesoły rekin (do przygarnięcie klik)

a teraz czas na nowości:
po raz pierwszy upiekłam ciasto "zielony mech". dobre to!!! na pewno jeszcze powtórzę:D

i pierwszy lipcowy zachód słońca:)

fajnego weekendu:)

taki spokój....

że aż dziwny.
po ostatnich intensywnych tygodniach, spokój jaki zapanował jest jakiś nieswój....
i w tym spokoju przypomniałam sobie o moich systematycznych cotygodniowych wpisach (no bo na śmierć o nich zapomniałam)
ponieważ nic nie trwa wiecznie, to z tego wolnego czasu staram się korzystać, póki mogę: dziergam i czytam.
dużo dziergam :)
dużo czytam:)
(odkryłam, że można dziergać i czytać równocześnie - pod warunkiem, że dzierga się ścieg pończoszniczy i czyta coś lekkiego)
w sobotę zaczęłam  kremowy sweterek, dziś już mam prawie tył zrobiony (bo ja tradycyjną metodą robię, tą z zszywaniem;)

gdzieś tam w tak zwanym między czasie, powstała ośmiorniczka:

i jeszcze podzielę się z Wami moim zachodem słońca:) takie to teraz mam widoki wieczorami:)
Uwielbiam je!!

miłego weekendu moi mili:)